Valerie en Joram houden Texels fruitbedrijf in ere

‘Soms komen er dingen op je pad waarover je niet lang hoeft na te denken.’

‘De boomgaard is een prachtige aanvulling op alles wat we al doen. En een mooie stap in de richting van een toekomst met meer zekerheid.’

De Texelse Valerie Jongeneel is de helft van een ambitieus, eigenzinnig en creatief duo. Samen met haar partner Joram Timmerman runt ze in het pittoreske buurtschap Oost een boutique hotel met restaurant. Ze werken er volgens het principe served by nature. Hun voedsel komt uit de omgeving: geteeld door lokale leveranciers of met eigen handen van het wad gehaald, een paar honderd meter van hun bedrijf, aan de andere kant van de dijk. Ze oogsten er veel lof mee. Al een paar maanden na de opening in 2020 werden ze vermeld in de Lekker 500 en de Michelingids.

Fruitbedrijf Molenbuurt

Sinds een paar weken zijn ze eigenaar van een eigen boomgaard, vlakbij De Waal, het kleinste dorp van Texel. ‘Ik ken fruitbedrijf Molenbuurt van Kees Keyser al sinds ik kind was. Verse pruimen, heerlijk! Mijn vader en moeder kwamen er regelmatig. Toen Joram afgelopen voorjaar las dat Molenbuurt te koop kwam, heeft hij dat in eerste instantie niet tegen mij gezegd. We zijn hartstikke druk op Oost en woonden net een halfjaar in ons nieuwe huis. Wat halen we ons op de nek? Maar een paar weken later heeft hij het toch verteld. En daarna deed ik wat Joram al had voorspeld: ik stapte in de auto en reed naar Kees. Volgens mij ben ik je opvolger, zei ik tegen hem. Ja, waarom? We hadden wel eens zitten fantaseren: wat doen we als we later écht groot zijn? Ik wist het wel: ik wilde een grote tuin. Met groenten en kruiden. En paarden. Ik ben echt een buitenmens.’

Aankoop en financiering

Kees Keyser verwees Valerie naar zijn makelaar en daarna begon het balletje te rollen. Ook nam ze contact op met hun vaste adviseur, Maarten-Jeroen den Boer van MB Adviesgroep. Hij was de afgelopen jaren ook bij andere projecten betrokken, een jaar geleden nog bij de aankoop van hun huis aan de Koningsweg, nabij Oosterend. ‘Maarten-Jeroen is ongelooflijk scherp, efficiënt en effectief. Je moet hem niet bellen om over koetjes en kalfjes te praten, maar als we in de toekomst nog eens plannen hebben en wel wat hulp kunnen gebruiken, dan is hij een van de eersten die ik bel’, vertelde ze toen al.

Ook dit keer bood Maarten-Jeroen een oplossing voor de financiering, gevonden in het netwerk van MB Financieren/Credion. De aankoop kwam tot stand in samenwerking met Paul Kuip, die vijftig jaar ervaring in de makelaardij meebracht. Paul is al een tijdje met pensioen, maar nog altijd niet helemaal uitgewerkt. ‘Ik vind het leuk om af en toe nog als aankoopmakelaar op te treden’, vertelt de 78-jarige Texelaar. ‘Wat hier hielp, was dat ik Kees al heel lang ken en ook regelmatig met zijn verkoopmakelaar te maken heb gehad. Dat praat een stuk makkelijker dan wanneer je vreemden voor elkaar bent.’

Ook de samenwerking met Maarten-Jeroen verliep prima, oordeelt Paul. ‘Hij was de adviseur van de aankopende partij, maar hem erbij heb je gelijk een accountant aan tafel. Maarten-Jeroen is een financieel brein, die voor allerlei scenario’s de oplossing weet.’

Creatief was de oplossing van een huizenruil, waarbij Valerie en Joram naar Molenbuurt verhuizen en Kees naar hun huis aan de Koningsweg, zodat de fruitteler – die de boomgaard lang geleden van zijn vader overnam en nooit in een dorp heeft gewoond – in een huis met veel grond eromheen en in een rustige omgeving kan blijven wonen.

In de leer bij Kees

Vertrouwend op een goede afloop ging Valerie en Joram en een speciaal tuinteam al tijdens de onderhandelingen bij Kees op Molenbuurt in de leer. ‘Twee dagen per week. We hebben veel van hem gehoord over de historie van de boomgaard, ziektes, uitdagingen en allerlei andere zaken. We hebben echt héél veel van hem geleerd.’

Andersom konden ze Kees geruststellen dat ze hun uiterste best zullen doen de boomgaard in ere te houden. ‘Dat hebben we beloofd, maar dat willen we zelf ook. Dit is de laatste boomgaard op de Wadden. Sommige bomen zijn meer dan negentig jaar oud. Daarvan wil je toch dat het blijft bestaan.’

Toch blijft niet alles hetzelfde. ‘Twee hectare is nu nog onbenut, daar groeit alleen gras. Die willen we benutten voor inheemse teelt. We gaan fruit, noten, bessen en kruiden verbouwen. Met langjarige gewassen dragen we bij aan het bodembeheer. Door bepaalde combinaties te gebruiken, versterken planten elkaars gezondheid. Het is een oeroude manier van voedsel verbouwen, die eeuwenlang gebruikt is, voordat het steeds meer monocultuur werd. Dat is goed voor de insecten, bijen en vogels. Maar je vergroot er ook de opbrengsten mee. Ze worden meer divers én jaarrond.’

Geassisteerd door dieren

Hun nieuwe tuinteam bestaat uit drie medewerkers, die zich intensief met de tuin bezighouden. Ze worden geassisteerd door dieren. ‘Kippen en varkens helpen de grond los te woelen. Loopeenden eten slakken. En we willen paarden en ezels gebruiken om de oogst te vervoeren en voor de mest’, blikt Valerie enthousiast vooruit.

De opbrengst gebruiken ze in hun eigen restaurant op Oost. Ook hebben ze plannen voor een boerenwinkel, waar ze eigen eieren, kruiden, groenten en fruit verkopen, naast producten van Texelse collega’s. ‘De productie van de beroemde appelsap van Kees willen we uitbreiden. Met groothandel Hanos hebben we een deal gesloten voor de verkoop.’

Ten slotte nog dit: het fruitbedrijf krijgt een nieuwe naam. ‘De Waelde Tuin. Waelde spreek je uit op z’n Tessels, zoiets als Wilde. Mensen staan steeds verder van de natuur af. Maar ze mogen wel weer wat wilder worden.’