Hun oude vriendschap is voor David niet de enige reden om zich op zakelijk gebied door Maarten-Jeroen te laten adviseren. ‘Hij heeft ons in 2012 en 2013 geholpen bij de aankoop van Hoeve Consensus, de boerderij waar we nu wonen. Dat was een hele opgave.’ Samen met zijn partner Leonie van Schaik wilde David er een paardenpension overnemen, maar banken waren niet al te happig om een hypotheek te verstrekken. ‘Er werd zelfs van me geëist dat ik eerst mijn studieschuld zou aflossen, terwijl de rente heel laag was. En toen ik dat had gedaan, kregen we de hypotheek nóg niet. Uiteindelijk is het goed gekomen, vooral dankzij de vasthoudendheid van Maarten-Jeroen. Hij is héél scherp en leert nog voortdurend bij.’ Zou je het willen? Leonie vult haar partner aan: ‘Wij hebben bezittingen die wij zonder Maarten-Jeroen niet hadden gehad. Zoals deze plek, een boerderij met stallen en zeven hectare grond. Híj kwam hiermee op de proppen, wij hadden er niet eens over nagedacht.’ David: ‘We hadden geen cent te makken. Ik had me in 1999 ingekocht in de praktijk en had nog flinke schulden.’ Leonie: ‘Maarten-Jeroen vroeg: zou je het willen? Wij antwoordden: maar dat kan toch helemaal niet? Hij weer: ik zou niet weten waarom niet. En hij ging ermee aan de slag. En weet je? Als hij zegt dat het kan, dan kan het. Ik vertrouw Maarten-Jeroen voor duizend procent.’ David: ‘Een bedrijf runnen is door alle regels zo ingewikkeld geworden. Maarten-Jeroen kijkt niet alleen naar het nu, maar ook naar de toekomst. Dáár willen jullie toch naartoe, vraagt hij dan. Terwijl wij druk zijn met de waan van de dag, kijkt hij vooruit. Hij heeft een visie, maar die is weer niet in steen gebeiteld. Dat is prettig. En hij gaat voor je tot het gaatje.’

De op Texel opgegroeide David wist al op jonge leeftijd dat hij dierenarts wilde worden. Toen hij na het VWO werd uitgeloot voor de studie diergeneeskunde, bood hij zich zelfs als vrijwilliger aan bij dierenartsen Jaap Klinkers, Ton Domhof en Loek van Vliet in Den Burg. Een leuke en leerzame tijd volgde, waarna hij helemaal zeker wist waar zijn toekomst lag. Een jaar later ging hij naar Utrecht, in 1998 behaalde hij zijn diploma, gespecialiseerd in het welzijn van koeien en schapen. Na anderhalf jaar bij diverse praktijken te hebben gewerkt, keerde David in december 1999 terug naar Texel. ‘Ik heb verschillende belangrijke ontwikkelingen meegemaakt en elke keer heb ik me laten adviseren door Maarten-Jeroen’, blikt David terug. ‘In 1999 heb ik me ingekocht in de Texelse dierenartsenpraktijk, om te associëren met drie collega’s. We vormden een maatschap. In 2016 heb ik twee oudere collega’s uitgekocht en werd ik enig eigenaar. Op advies van Maarten-Jeroen heb ik toen een BV opgericht. Later heb ik me gerealiseerd dat het anders niet was gelukt. Het was moeilijk om de banken mee te krijgen. Lokaal willen ze wel, maar van hogerhand kijken ze alleen naar de regeltjes. En voordat je het weet, wordt er een streep doorheen gezet.’ Bedrijf verkocht Drie maanden geleden heeft David zijn bedrijf verkocht aan Evidensia, een van de grotere spelers in de veterinaire wereld, met 300 praktijken in Nederland en nog eens zo’n 1300 in West-Europa. Een keuze uit weelde was dat niet. ‘Had je het me een halfjaar geleden gezegd, dan had ik geantwoord dat ik het nóóit zou doen. Maar door de regelgeving is het zelfstandig runnen van een kleine praktijk bijna niet meer te doen. In de afgelopen vijf jaar heb ik net zoveel administratie gedaan als in de achttien jaar ervoor. Je moet alles vastleggen en digitaal invoeren, om naar allerlei databases te sturen. Bovendien kunnen veel praktijken onvoldoende medewerkers krijgen. Op Texel hebben we het op dat gebied nog goed voor elkaar, maar landelijk zijn er veel te weinig dierenartsen. Er beginnen meer studenten aan de opleiding dan dertig jaar geleden, maar er is veel uitval.’ Uiteraard liet David zich bij de onderhandelingen vertegenwoordigen door zijn oude vriend. En met succes. ‘Bij Evidensia hebben ze zelden zo’n snelle overname meegemaakt. Dat is vooral te danken aan Maarten-Jeroen. Samen met zijn medewerkers van MB Advies heeft hij alles tot in de puntjes voorbereid. Als ze bij Evidensia om papieren vroegen, dan kregen ze die meteen. Op 22 januari werd gebeld, begin februari hadden we onze eerste ontmoeting en op 1 april is de praktijk verkocht.’ Plannen Thuis op Hoeve Consensus runt Leonie de pensionstal. ‘Hier lopen momenteel zo’n tweeëndertig paarden. We hebben een kudde van negen pensioenpaarden. Dat zijn paarden die bijvoorbeeld een lichte blessure hebben of te oud zijn om mee te rijden. Hier lopen ze lekker op hun oude dag. De andere paarden zijn pensionpaarden – eigendom van Texelaars – en onze eigen paarden. De meeste lopen in de sport, anderen worden alleen recreatief gebruikt.’ Ondertussen maken David en Leonie plannen voor de bouw van een nieuw huis, bestaand uit een woning voor zichzelf aan de voorkant, een appartement voor de verhuur aan de achterkant en twee slaapkamers voor bed & breakfast. De constructie bestaat uit geperst kalkhennep met een houten frame en blokken hennepbeton. David: ‘Niet de hennep voor hasj, maar de soort waarvan ze vroeger touw en zeilen voor de scheepvaart maakten. Geteeld in Groningen, dicht bij huis dus, volledig biologisch en met een hoge opbrengst. Als je hennepvezels mengt met kalk en water, wordt het heel hard. Het isoleert, maar blijft ademen. Bovendien neemt het CO₂ op.’ Het pand, getekend door de Texelse architect Ingmar Veeger, krijgt een warmtepomp en zonnepanelen, die ervoor zorgen dat meer energie wordt opgewekt dan verbruikt. ‘Het enige dat minder milieuvriendelijk is, is de betonnen kelder.’ Financieel en fiscaal begeleid Door corona heeft de uitvoering vertraging opgelopen, maar de vergunning is inmiddels rond en – het zal geen verbazing wekken – Maarten-Jeroen en collega Daphne de Wit van MB Advies hebben de zaken financieel en fiscaal begeleid. Stoppen met werken is David voorlopig niet van plan, maar hij is blij dat hij de verantwoordelijkheid voor het eigen bedrijf met medewerkers kwijt is. ‘Ik werk nu in loondienst. Samen met collega Alexandra Bogerman – tot voor kort een van mijn medewerkers – ben ik bedrijfsleider. Dat geeft veel meer ruimte. Ik kan nu weer dierenarts zijn, in plaats van administrator.’ Ontbijtclub voor ondernemers Hoewel hij er als werknemer dus strikt genomen niet meer bij hoort, hoopt hij binnenkort de ontbijtclub voor ondernemers weer op te starten, die door corona al anderhalf jaar stilligt. ‘Sinds een jaar of vijf ontbijten we één keer per maand met een club mensen. Het lidmaatschap kost €250 per jaar. Dat geld gaat volledig naar goede doelen, zoals het Tesselhuus (vakantiehuis voor gehandicapten met een spierziekte, red.) en Hospice Texel. Ieder lid regelt en betaalt zelf een keer een ontbijt. Maarten-Jeroen had het gezien in Middenbeemster, samen hebben we het opgezet. Vanuit de gedachte dat je elkaar anders nooit spreekt. Het loopt heel goed. De gemiddelde opkomst bedraagt ongeveer vijfentwintig. Veel meer hoeft niet, je kunt toch niet iedereen spreken. Het is van acht tot negen, daarna gaan we aan het werk.’